Author: Zethon

Τελευταία μέρα του Big Day Out Project, μία ιδέα που φτιάξαμε μαζί με τους φίλους μας από την VANS, για το τί μπορεί να κάνει κάποιος μία ολόκληρη ημέρα κοντά στην Αθήνα. Καινούργια παρέα, καινούργιες τοποθεσίες, καινούργιες εμπειρίες.

DAY 3

Locations:

(Καταρράκτης Ραπεντώσας – Φράγμα Ραπεντώσας-Σπήλαιο Νταβέλη)

Crew:

Θέμης Λαμπρίδης(@jaggedmelon)

Ανδρέας Μητσιούλης (@zethon)

Kωνσταντίνα Κωνσταντινίδη (@_heavensgonnaburnyoureyes_)

Στέλιος Διονυσόπουλος (@stel_di)

Δημήτρης Λαμπρίδης  (@dlambsauce)

Πολλές φορές τα πιο όμορφα πράγματα κρύβονται κάτω από τη μύτη μας, ή όπως αλλιώς το λένε στο πίσω μέρος της αυλής μας. Το τρίτο μέρος του THE BIG DAY OUT PROJECT έχει ως προορισμούς μέρη τα οποία είναι πραγματικά πολύ κοντά στην Αθήνα. Για την ημέρα αυτή, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερη παρέα, διότι και οι δύο γνωρίζουν πολύ καλά τις περιοχές τις οποίες θα επισκεφτούμε. Ο λόγος για τον Στέλιο και την Κωνσταντίνα αλλά και την υπέροχη Aya σε ρόλο guest star. Στόχος μας να εξερευνήσουμε το ρέμα της Ραπεντώσας με πρώτη στάση μας, το φράγμα. Όσο κι αν δεν μας αρέσουν τα φράγματα, πάντα είναι εντυπωσιακό να βρίσκεσαι στην κορυφή τους. Η αλήθεια είναι ότι καθώς το κοιτούσαμε, φανταζόμασταν παντού χιόνι και πολλά σημεία για να κάνουμε άλματα και drops. Οι λάτρεις του snowboarding που διαβάζουν θα μας καταλάβουν απόλυτα.

Αφού λοιπόν ονειρευτήκαμε τρελά κόλπα αναχωρήσαμε για την επόμενη στάση μας, τον καταρράκτη της Ραπεντώσας. Μέσα από μια διαδρομή, δίπλα στο ρέμα καταλήγεις σε αυτό το υπέροχο μέρος, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν πιστεύεις ότι βρίσκεται τόσο κοντά στην πόλη.

Αυτή η ομορφιά και η ηρεμία, μας έκανε να ξεχαστούμε και να μην καταλάβουμε πως πέρασε η ώρα με αποτέλεσμα να καθυστερήσουμε στον επόμενο προορισμό μας, το σπήλαιο Νταβέλη. Δυστυχώς όταν φτάσαμε είχε πέσει το σκοτάδι, η εναλλακτική όμως για το όμορφο κλείσιμο της ημέρας εμφανίστηκε αμέσως μπροστά στα μάτια μας. Ένας μικρός βράχος που όταν τον σκαρφάλωνες, εμφανιζόταν ολόκληρη η πόλη που μόλις είχε ανάψει τα φώτα της. Οι επιλογές βρίσκονται εκεί έξω, το μόνο που μένει είναι να τις ανακαλύψεις.

Το Big Day Out Project, για όποιον έχασε το πρώτο μέρος, είναι μία ιδέα που φτιάξαμε μαζί με τους φίλους μας από την VANS, για το τί μπορεί να κάνει κάποιος μία ολόκληρη ημέρα κοντά στην Αθήνα. Γεμίσαμε λοιπόν ξανά το βαν μας με κέφι και καλή παρέα και φύγαμε για να εξερευνήσουμε και στην συνέχεια να σας παρουσιάσουμε καινούργιες τοποθεσίες .

DAY 2

Locations:

(Βουδιστική Στούπα – Ζήρεια – Λίμνη Δασιού)

Crew:

Θέμης Λαμπρίδης(@jaggedmelon)

Ανδρέας Μητσιούλης (@zethon)

Άλκιστης Giraud (@alkistis_giraud)

Ανδριάνα Μπελδέκου (@andriana_bel)

Δημήτρης Λαμπρίδης  (@dlambsauce)

Στην κουλτούρα των Ελλήνων έχει συνδυαστεί το καλοκαίρι με την θάλασσα και ο χειμώνας με το βουνό. Κοντεύοντας λοιπόν στον Δεκέμβριο, αποφασίσαμε η δεύτερη ημέρα του THE BIG DAY OUT PROJECT να έχει πιο ορεινό χαρακτήρα αλλά και λίγο Βουδιστικό. Για να μοιραστούμε αυτήν την εμπειρία προσκαλέσαμε στο βαν μας την Ανδριάνα και την Άλκηστις. Προορισμός μας η βορειοανατολική πελοπόννησος και το όρος Κυλλήνη ή αλλιώς Ζήρεια. Όμως η αλήθεια είναι ότι σημασία έχει και το ταξίδι, το οποίο ήταν γεμάτο όμορφα τοπία, μικρά ρυάκια, καταρρακτάκια και πολλά χωράφια με ώριμους λωτούς, τους όποιους ίσως δεν αντισταθήκαμε να δοκιμάσουμε.

Πρώτη στάση η Βουδιστική Στούπα Κορινθίας. Ναι υπάρχει τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα και βρίσκεται σε ένα πανέμορφο σημείο με θέα τον κορινθιακό κόλπο από τη μία και το Μαύρο όρος από την άλλη. Βάλτε το λοιπόν στο πρόγραμμα της επόμενης εκδρομής γιατί αξίζει να το δεις και γιατί όχι να ηρεμήσεις και να διαλογιστείς!

Αμέσως μετά και αφού περάσαμε τα Τρίκαλα Κορινθίας, όπου έσπασαν οι μύτες μας από τις μυρωδιές από όλες τις ταβέρνες, βρεθήκαμε στο χιονοδρομικό κέντρο Ζήρειας. Αν γυρίσεις και κοιτάξεις γύρω σου θα αντικρίσεις ατελείωτο έδαφος, ιδανικό για δραστηριότητες στη φύση. Εμείς επικεντρωθήκαμε στην πεζοπορία και στο καθιερωμένο πικ νικ.

Για να κλείσουμε αυτή την υπέροχη μέρα επισκεφτήκαμε, μερικά λεπτά πιο πέρα, την λίμνη Δασιού. Καθώς ο ήλιος χανόταν πίσω από τα δέντρα, δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε να χαζεύουμε τις περίεργες αντανακλάσεις πάνω στην λίμνη αλλά και να παίζουμε με τις σκιές μας που γινόντουσαν όλο και πιο ψηλές. Ας ρωτήσουμε ξανά, εσύ προτιμάς να μείνεις στην πόλη;

Όσοι γνωρίζουν το The Thing About Greece, έχουν συνηθίσει να μας βλέπουν σε εικόνες από ορειβασία σε άγρια και δύσβατα βουνά, από διαβίωση σε δύσκολες χειμερινές συνθήκες και κυρίως από adventure sports σε διάφορα σημεία της Ελλάδας.

Τι βρίσκεται όμως κοντά στη θορυβώδη πρωτεύουσα; Πώς μπορεί κάποιος να απολαύσει την φύση χωρίς να χρειαστεί να απομακρυνθεί πολύ από την Αθήνα;

Δεχτήκαμε λοιπόν αυτήν την πρόκληση και δημιουργήσαμε το The Big Day Out Project μαζί με τους φίλους μας από τη VANS, στο οποίο σας προτείνουμε μία λίστα επιλογών για εκδρομές γύρω από την πόλη. Ετσι πήραμε το βαν μας, καλέσαμε τους φίλους μας και επισκεφτήκαμε όλα αυτά τα μέρη για να έχετε κι εσείς μία εικόνα πριν αποφασίσετε να τα εξερευνήσετε.

DAY 1

Locations:

(Αρχαιολογικός χώρος Ηραίων – Σπήλαιο της Φώκιας – Καταφύγιο Κιθαιρώνα, Κορυφή Κιθαιρώνα)

Crew:

Κωστής Μίγκος (@kostis_m)

Παύλος Αντιμάντο (@p_addim)

Το ομορφότερο πράγμα της Ελλάδας είναι ότι συνδυάζει άμεσα τη θάλασσα και το βουνό. Η πρώτη μέρα του THE BIG DAY OUT PROJECT αναδεικνύει ακριβώς αυτό το πράγμα.  Αφού συναντήσαμε τον Κωστή και τον Παύλο, γεμίσαμε το βαν με τις απαραίτητες προμήθειες και κατευθυνθήκαμε προς τον αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου, στην Περαχώρα.

Μόλις φτάσαμε αντικρίσαμε μία πανέμορφη παραλία της οποίας τα νερα, αν και βρισκόμαστε στο Νοέμβριο, ήταν καταγάλανα. Στις όχθες της υπάρχουν τα ερείπια του αρχαίου ναού προς τιμήν της Ήρας. Ελάχιστα πιο πέρα, βρίσκεται ο φάρος στην Άκρα Μελαγκάβι, ο οποίος επί χρόνια καθοδηγεί τα πλοία που πλέουν από τον κορινθιακό κόλπο προς την διώρυγα της Κορίνθου.

Επόμενη στάση, η σπηλιά της φώκιας, η οποία βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά της χερσονήσου. Όταν λένε ότι μία εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις, κάτι τέτοιο εννοούν. Μια τεράστια τρύπα στα βράχια, με την θάλασσα να δημιουργεί μία φυσική πισίνα, στην άκρη της οποίας δεσπόζει η σπηλιά της φώκιας. Αφού λοιπόν μαζέψαμε τα πεσμένα μας σαγόνια, εξερευνήσαμε την περιοχή και βρήκαμε ένα όμορφο και ήσυχο μέρος για να αράξουμε, να ψήσουμε τον καφέ μας, να στήσουμε τις αιώρες μας και να κάνουμε ένα γρήγορο πικ νικ. 

Η Ελλάδα όμως είναι ορεινή χώρα, άλλωστε αυτό είναι το Thing About Greece που λέμε. Σε σύντομο χρονικό διάστημα από την θάλασσα και τους 23 βαθμούς βρίσκεσαι στα 1400 μέτρα, στην κορυφή του Κιθαιρώνα και φοράς το μπουφάν σου γιατί η θερμοκρασία έχει πέσει στους 8. Η θέα μαγική, με τον ήλιο να χάνεται σε ένα περίεργο νέφος υγρασίας και κάθε δευτερόλεπτο που περνάει οι ακτίνες του να δημιουργούν διαφορετικές αποχρώσεις. Εσύ την επόμενη φορά θα μείνεις στην πόλη;

ΌΤΑΝ ΜΙΑ ΧΙΟΝΟΣΤΙΒΑΔΑ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ

ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΟΥ ΦΙΛΟ

Με το που πλησιάζει ο χειμώνας, η πρώτη συντόμευση στο κινητό με ενημερώνει για τον καιρό στο αγαπημένο μου βουνό. Η μόνιμη συζήτηση με τους χιονοσυντρόφους μου είναι πόσο χιόνι έχει και ποια πλαγιά θα είναι η καλύτερη επιλογή για την πιο διασκεδαστική κατάβαση. Το snowboarding με κάνει τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο. Πάντα! Ή έτσι νόμιζα..

Περιμέναμε το χιόνι από την Πέμπτη, το βουνό χρειαζόταν ανανέωση άμεσα. “Μα δεν είναι δυνατόν να μην έχουμε χιόνι όπως πέρσυ”. Παρασκευή και ακόμα τίποτα, κάτι ψιλές νιφάδες που δεν φτάνουν ούτε για χιονοπόλεμο, χάθηκε και η αυριανή μέρα. Σάββατο, πρωινό ξύπνημα ευχόμενος να μην σταμάτησε να χιονίζει όσο κοιμόμασταν. Απογοήτευση. Τι να κάνεις άλλωστε σε ένα μικρό σπίτι στο χωριό όταν έξω βρέχει; Ας παίξουμε με τον καινούργιο πομποδέκτη για χιονοστιβάδα. “Ποιος θα κρύψει;” “Βγείτε όλοι έξω θα τον κρύψω εγώ”… “Γρήγορα όλοι μέσα! Έγινε χιονοστιβάδα! Έθαψε τον φίλο μας!” (Γέλια) Το χρονόμετρο έχει ήδη αρχίσει να μετράει… και σταματάει… μετά από 70 δευτερόλεπτα. Το σπίτι είπαμε, είναι μικρό. “ΤΟΝ ΒΡΗΚΑ. ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ. ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ; ΜΕ ΑΚΟΥΣ;” φωνάζει ο “διασώστης” με το που βρίσκει τον πομποδέκτη μέσα σε ένα κουτί από δέστρες. (Περισσότερα γέλια). Ας μαγειρέψουμε και μετά πάμε επιτέλους να δούμε το χιόνι να πέφτει. Αύριο θα είναι φανταστικά. Η μέρα που περιμένουμε εδώ και καιρό.

Επιτέλους, το βουνό είναι γεμάτο φρέσκο χιόνι. “Που θα πάμε;” “Εννοείται στην κορυφή, πρέπει να το κατέβουμε όλο”. Θα ζοριστούμε στην ανάβαση αλλά θα αξίζει όσο τίποτα, άλλωστε από αυτή τη σκέψη αντλείς τη δύναμη σου. Στη μέση της διαδρομής, οι άνεμοι είναι ήδη πολύ δυνατοί, πιο πάνω θα είναι χειρότερα. Έλα μωρέ το ξέρουμε το βουνό εκεί που πάμε θα κόβει. Όντως, το ξέρουμε το βουνό και λίγο αργότερα ο αέρας είναι λιγότερο ισχυρός. Συνεχίζουμε με ασταμάτητα πειράγματα για το ποιος είχε δίκιο και ξέρει καλύτερα. Η παρέα κάθε φορά η ίδια, με αμέτρητες καταβάσεις ο ένας δίπλα στον άλλον, είναι η οικογένεια μου στο βουνό, στη Βασιλίτσα, στο δεύτερό μου σπίτι. 

Κορυφή! Ήρθε η ώρα της λύτρωσης. “Από που θα τσουλήσουμε; ΑΚ ή λούκι;” “ΑΚ ρε!” Χωρίς σκέψη. “Μέχρι εδώ ήρθαμε”. Η αδρεναλίνη αρχίζει να ανεβαίνει. Είναι επικίνδυνο, το ξέρουμε όλοι, αλλά σε εμάς θα τύχει; Το ξέρουμε απ’ έξω το σημείο. Το άγχος είναι εκεί, στο στήθος. Κάποιοι θα πάνε από λούκι, στην πιο ασφαλή επιλογή. Φλώροι! ή απλά έχουν πιο καθαρή και σωστή σκέψη; Φλώροι μωρέ. “Πάμε από ΑΚ εμείς!”…οι σκληροί. “ΟΚ! ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!” και ακολουθεί ένα αγχωμένο χαμόγελο.

Είμαι έτοιμος να ξεκινήσω πρώτος… αλλά μου φωνάζει ότι θα πάει αυτός και όταν φτάσει κάτω ασφαλής θα μας ενημερώσει από τον ασύρματο για να ξεκινήσει ο επόμενος. ΟΚ! Τα έχουμε κάνει όλα σωστά. Βαθιά ανάσα. Έφυγε. Όλα καλά. 1.. 2.. 3.. 4 δευτερόλεπτα και… ο παράδεισος μετατρέπεται σε κόλαση. Ο φόβος επιβεβαιώνεται. Όλη η πλαγιά, ΟΛΗ, αρχίζει να κατρακυλάει και εμφανίζεται το στρώμα πάγου που κρυβόταν από κάτω. Δεν συνέβη, είδα λάθος, δεν μπορεί. “ΕΓΙΝΕ ΧΙΟΝΟΣΤΙΒΑΔΑ! ‘ΕΘΑΨΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΑΣ!” Το χρονόμετρο έχει ήδη αρχίσει να μετράει… αλλά μπορεί να μην σταματήσει… γιατί τίποτα δεν είναι μικρό εκεί και όλα μοιάζουν ίδια. Ψυχραιμία θα πάνε όλα καλά, η πρώτη σκέψη. Φωνάζω το όνομα του στον ασύρματο. Τίποτα. Ξεκινάω να κατεβαίνω. Προσοχή μη γίνει δεύτερη! Πιάνω σήμα στο δέκτη μου, 20,15,10, 5 μέτρα στα αριστερά μου και κάτω. Φωνάζω το όνομα του πιο δυνατά. Τίποτα. Πλησιάζω, είμαι κοντά του. Θα τον βρω. 11, 12, 13 μέτρα και το βελάκι να μην είναι σταθερό. Τσιρίζω με όλη μου την δύναμη το όνομα του. Τίποτα. Δεν θα τον βρω. Δεν θα πάει καλά. Τον έχασα για πάντα, η δεύτερη σκέψη. Ευτυχώς κάποιος είναι πιο ψύχραιμος εκείνη τη στιγμή και μου δείχνει προς τα που δείχνει ένδειξη ο δικός του δέκτης. Ο δικός μου το ίδιο. Ψυχραιμία θα πάνε όλα καλά, η τρίτη σκέψη. Είναι προς τα πάνω, λύνω το snowboard και προσπαθώ να ανέβω. Γλιστράει και με ρίχνει πάλι κάτω. Τσιρίζω το όνομα του, δεν θα απαντήσει αλλά ελπίζω να με ακούει. Το βλέμμα θολό αλλά θα τον βρούμε. Θα τον βρούμε. Είμαι κοντά του και πάλι. Νομίζω βλέπω το λαχανί σανίδι του, που πήραμε μαζί το ίδιο γιατί είμαστε καλά φιλαράκια, που λέγαμε ότι δεν μας αρέσει και πολύ, αλλά δεν πειράζει, γιατί τώρα μου αρέσει πάρα πολύ γιατί τον βρήκα. “ΤΟΝ ΒΡΗΚΑ! ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ! ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ; ΜΕ ΑΚΟΥΣ;” 

Δεν ήταν καλά, αλλά νομίζω μας άκουγε. Η εικόνα ανατριχιαστική, μια συστάδα δέντρων και κάπου εκεί μέσα ο φίλος μας, αναίσθητος και θαμμένος σχεδόν ολοκληρωτικά από σκληρό χιόνι. Πλησιάζω και η εικόνα γίνεται ακόμα πιο σκληρή. Η σανίδα του έχει σπάσει και έχει φύγει εντελώς από τα πόδια του, ευτυχώς υπάρχει ένα μικρό κενό ανάμεσα στην μύτη του και το χιόνι. Μάλλον αυτό τον έσωσε. Αμέσως βρισκόμαστε όλοι δίπλα του και προσπαθούμε να τον βοηθήσουμε. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα φτυάρια μας για να τον απεγκλωβίσουμε. Δεν σταματάμε να του μιλάμε και προσπαθούμε με όποιον τρόπο έχουμε να τον κρατήσουμε ζεστό. Συνέρχεται αλλά η κατάσταση του δεν είναι καθόλου καλή. Δεν μπορεί να μιλήσει. Βρίσκεται σε σοκ. Δεν σταματάμε να του μιλάμε, προσπαθούμε να τον ηρεμήσουμε και να τον αγκαλιάζουμε για να τον κρατήσουμε ζεστό. Ο χρόνος έχει παγώσει, γιατί δεν βελτιώνεται η κατάσταση του, όμως ταυτόχρονα τρέχει σαν αστραπή, γιατί πρέπει να τον πάρουμε γρήγορα από εκεί. Ένα τηλεφώνημα έρχεται να μας δώσει ελπίδες. Σε λίγα λεπτά θα μας βρουν οι υπάλληλοι του χιονοδρομικού. Χωρίς την βοήθεια τους για να τον μεταφέρουμε, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, χειρότερα. Οι επόμενες ώρες, μέχρι να μάθουμε την εξέλιξη της υγείας του, πέρασαν πολύ δύσκολα. Δεν έχει σημασία όμως, γιατί τώρα είναι καλά, πολύ καλά και μαζί του είμαστε και όλοι οι υπόλοιποι καλά.

Ο επίλογος της ιστορίας όμως ποιος πρέπει να είναι; και σε τι ύφος; Ίσως πρέπει να προσπαθήσω να πείσω τον αναγνώστη όταν βγει εκεί έξω να:

• Έχει μαζί του τον απαραίτητο εξοπλισμό χιονοστιβάδας(πομποδέκτη,ράβδο ανεύρεσης,φτυάρι) αλλά και όλα τα ατομικά προστατευτικά για το σώμα.
• Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια για το πως να τον χρησιμοποιεί και να έχει κάνει άπειρα παιχνίδια με αυτόν όπως ευτυχώς κάναμε εμείς την προηγούμενη ημέρα.
• Ξέρει πρώτες βοήθειες και πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε εξόρμηση να έχει δημιουργήσει ένα πλάνο για το πως θα γίνει η πιθανή διάσωση, κάτι που ομολογώ δεν είχαμε κάνει και ευτυχώς βρισκόντουσαν εκεί άνθρωποι του χιονοδρομικού κέντρου και μας βοήθησαν να μεταφέρουμε τον φίλο μας μέχρι το ασθενοφόρο.
• Μην υπερεκτιμά τις δυνατότητες του και να πάντα να ελέγχει την επικινδυνότητα της κατάστασης.

 Ή απλά να είναι αυτός που μου βγαίνει αυθόρμητα. Ήταν οι χειρότερες στιγμές της ζωής μου. Στη μνήμη μου υπάρχουν πολύ σκληρές εικόνες και συναισθήματα τα οποία δεν γνωρίζω αν θα τα σβήσει ποτέ ο χρόνος. Θα κάνω ότι μπορώ για να συνεχίσει το snowboarding να με κάνει τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο. ΠΑΝΤΑ!

Κάτι τελευταίο, για εσάς, την οικογένεια του βουνού, που είστε πάντα εκεί ο ένας για τον άλλον, έχουμε πολλά ακόμα να ζήσουμε μαζί, εύχομαι μόνο καλά και όμορφα. Όσο για σένα Φίλε μου, Σε αγαπώ και δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που είσαι καλά.

     Σεπτέμβρης στο νησί για το οποίο έχεις ακούσει τόσες πολλές ιστορίες, που όποιος πάει σίγουρα θέλει να ξαναπάει, που αν δεν το έχεις επισκεφτεί πρέπει σίγουρα να το κάνεις.

     Είναι όντως η ενέργεια του; είναι τα πανέμορφα, άγρια και συνεχώς εναλλασσόμενα τοπία του; είναι η ξεγνοιασιά και η χαλαρότητα που επικρατεί; είναι τα ραδιούχα θερμά λουτρά; είναι το φαγητό και το ποτό; είναι τα τέλεια surf sessions μέχρι να πέσει ο ήλιος; Είναι σίγουρα τα πανηγύρια αλλά ΚΑΙ όλα τα προηγούμενα μαζί που κάνουν αυτό το νησί ξεχωριστό. 

     Φέτος λοιπόν, οι διακοπές του καλοκαιριού τελείωσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Επιστρέψαμε για 2η συνεχόμενη χρονιά στην Ικαρία για το TTAG Surf & Yoga camp σε συνεργασία το Ikaria Surf School για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα και να δείτε το τρομερό βίντεο εδώ. Eγώ δεν θα πω τίποτα παραπάνω, μόνο το ότι ήταν Τ Ε Λ Ε Ι Α και ευχαριστώ όσους βρέθηκαν εκεί μαζί μας.

     Τις επόμενες μέρες έβγαλε το ιδανικό κύμα για surf, οπότε το πρόγραμμα ήταν απλό. Πρωινό στο Γιαλισκάρι, μετά στην παραλία της Μεσακτής και λιώσιμο στο surf, στη ρακέτα, στο surf, στην άμμο, στο surf, στο σημείο που σκάει το κύμα παρατηρώντας του έμπειρους να μην αφήνουν κύμα και τους αρχάριους να τρώνε ξύλο, στο surf, στον ύπνο(κατά τον οποίο έβλεπες να κάνεις surf), ξανά surf για late evening session και μετά στο μπαρ για μία μπυρίτσα, έτσι για να δέσουν οι μύες, άντε κάν’ τες δύο. Βράδυ φαγητό και τσιπουράκι στον Άγιο Δημήτριο ή στον Χριστό ή στην Ακαμάτρα ή στον Αρμενιστή ή στο Γιαλισκάρι και άμα θες να απομακρυνθείς περισσότερο υπάρχουν ακόμα περισσότερα μέρη. Επίσης το νησί διαθέτει πολλά μονοπάτια για πεζοπορία, οπότε εκτός από τις σαγιονάρες σου μη ξεχάσεις να πάρεις και ένα παπουτσάκι για περπάτημα. Εμείς προσωπικά επισκεφτήκαμε το Δάσος του Ράντη, στην κορυφή του οποίου το τοπίο από ξερό και βραχώδες στο νοτιοανατολικό τμήμα μετατρέπεται απότομα σε ένα πλούσιο, με δάση και γενικότερη βλάστηση. Μπορεί να είναι λίγο μακριά από το βόρειο μέρος του νησιού, αλλά μην φύγεις χωρίς να επισκεφτείς τα ραδιούχα ιαματικά λουτρά στα Θέρμα και πρόσεχε πόση ώρα θα μείνεις μέσα γιατί μπορεί να καταλήξεις να μην μπορείς να σηκώσεις το βάρος του κεφαλιού σου από την χαλάρωση. 

     Οπότε εσύ που διαβάζεις το άρθρο, είτε έχουμε γνωριστεί, είτε όχι, τα λέμε του χρόνου τον επόμενο Σεπτέμβρη στην Ικαρία. Ας ελπίσουμε ότι θα γίνουν και τα πανηγύρια για να δέσει το γλυκό. 

One love everybody,

#happyrasta.

September in the island you’ve heard so many stories about, where everyone who’s been wants to go back again, and where if you haven’t been you should definitely go.

Is it really some sort of energy? Is it the plethora of different landscapes? Or maybe the laid back vibes? Perhaps the radioactive thermal baths? The food and drink? The awesome surf sessions way past sundown? Definitely the Panigiria and all of the above!

So this year summer holidays finished in this epic kind of way. Back in Ikaria for the 2nd TTTAG surf camp with Ikaria Surf School – which you can read all about here. I won’t say anything else other than that it was amazing and Thank You to everyone who was there with us.

The days following the camp brought some great waves, and our daily schedules became incredibly simple and to the point. Breakfast at Gialiskari, then down to Messakti beach to surf, maybe play some rackets, back to surfing, play in the sand, surf some more, watch the good surfers catch every tiny wave and the beginners get smashed again and again, then off to sleep, where you dream of surfing, and then maybe an evening surf session, then a beer or two just to help those tired muscles recover.

In the evening head up to Agio Dimitrio or Christo or Akamatra or Armenisti or Gialiskari for some tsipouro and food. If you wanna go further you can of course. There are also a few good walking paths around, so don’t forget to pack hiking boots.

We took the path up to the Radi forest, and to the top of the hill which separates the rocky dry landscape on one side from a lush green forest on the other. It might be far but don’t forget to visit the radioactive hot springs on the north side of the island at Therma, but watch out not to stay in too long or you’ll enter a zombie like state.

So you, you who’s reading this, wether we’ve met or not, see you next year in Ikaria. Let’s hope the panigiria are back so we get the whole package.

One love everybody,
#happyrasta.

**** TTAG ILLUSTRATION CHALLENGE ****

#ttagillustrationchallenge

Ο αγαπημένος μας Δίας αισθάνεται μοναξιά και ψάχνει καινούργιους φίλους για να συνεχίσει τις περιπέτειες του. Το TTAG καλεί όλους εσάς που ασχολείστε με το graphic design, επαγγελματίες αλλά και ερασιτέχνες, να λάβετε μέρος στον διαγωνισμό σχεδίου μας για να καταφέρουμε επιτέλους να βρούμε παρέα στον λατρεμένο μας φίλο. Το έπαθλο του νικητή, πέρα του ότι θα έχει την τιμή να δει το σχέδιο του να διακοσμεί τις δραστηριότητες του TTAG για τη σεζόν 2020-2021, θα είναι ένα αποκλειστικό χειροποίητο balance board με το νικητήριο σχέδιο ζωγραφισμένο στην επιφάνεια του, προσφορά των πολύ καλών μας φίλων της shakka balance boards.

Όροι και Προϋποθέσεις Διαγωνισμού: 

• Το θέμα του διαγωνισμού είναι : Θεοί του Ολύμπου και αθλήματα περιπέτειας.
• Ο κάθε συμμετέχοντας θα πρέπει να ανεβάσει το σχέδιο του στο προφίλ του σε facebook και/ή instagram με hashtag #TTAGillustrationchallenge και να κάνει tag @thethingaboutgreece και @shakka_balance_boards on instagram (@shakkacustom on fb)
• Ο διαγωνισμός διαρκεί έως τις 18/10/2020 που θα ανακοινωθεί και ο νικητής. 
• Με την συμμετοχή του ο κάθε συμμετέχοντας αυτόματα συμφωνεί στην οποιαδήποτε χρήση και αναδημοσίευση του σχεδίου του από το @thethingaboutgreece.

Our beloved Zeus is feeling lonely and would love some new friends to go on adventures with. TTAG invites all graphic designers, illustrators, artists and animators, professionals and amateurs, to take part in our illustration challenge, and help us find new friends for Zeus. The winner gets a brand new custom made balance board with his/her design printed on it, courtesy of our friends at shakka balance boards, as well as his/her illustration on TTAG merch, posters and other media through 2020-2021!

 Terms of the Contest:

• Theme: Gods of Olympus and Action Sports.
• Each participant needs to post their design to their facebook and/or instagram profiles with the hashtag #TTAGillustrationchallenge and tag @thethingaboutgreece and @shakka_balance_boards (@shakkacustom on facebook)
• The contest closes on the 18/10/2020. The winner will be announced shortly after.
• By participating in this contest you agree that your design can be used in posts or other media by @thethingaboutgreece.

Καραντίνα στην Βασιλίτσα

Βρισκόμαστε στα μέσα Ιουλίου και ακόμα η ερώτηση που επικρατεί μεταξύ φίλων και γνωστών που έχουν καιρό να συναντηθούν είναι μία: “Πως πέρασες στην καραντίνα;” 

Γεια σε όλους, είμαι ο Ανδρέας, ή αλλιώς zethon ή αλλιώς #happyrasta και εγώ στην καραντίνα πέρασα μία από τις καλύτερες περιόδους της ζωής μου. Για αποφυγή οποιασδήποτε παρεξήγησης, το άρθρο αυτό δεν έχει ως στόχο να περιαυτολογήσω αλλά να μοιραστώ μια υπέροχη εμπειρία. 

Όπως για όλους, έτσι και για μένα η ιστορία ξεκινάει στις 22/3/2020 και ώρα 18:00. Η χειμερινή σεζόν μέχρι στιγμής είναι η χειρότερη που έχω ζήσει, το ταξίδι στην Αυστρία που οργανώναμε τελευταία στιγμή μήπως και καταφέρουμε να βγάλουμε τα σπασμένα ακυρώνεται, ήδη έχουμε περάσει την pre-lockdown εβδομάδα κατά την οποία απλά είμαι κλεισμένος στο σπίτι, τρώω συνέχεια ό,τι βρω, βλέπω σειρές και ταινίες, παίζω video games και έρχεται η ανακοίνωση του lockdown για να με ισοπεδώσει. Νιώθω ότι χάνω την ελευθερία μου. Κάνω refresh το tab του forecast, “Βαριά χιονόπτωση” από αύριο. Η επόμενη ώρα περνάει στα τηλέφωνα με την φράση: “Εγώ φεύγω και ό,τι γίνει. Θα έρθεις;”

Είναι σχεδόν μεσάνυχτα και ανοίγω την πόρτα του σπιτιού στην Σμίξη της Βασιλίτσας. Τα πράγματα εδώ είναι απλά, το μυαλό είναι κενό και υπάρχει ένα συνεχές χαμόγελο. Χτυπάει το τηλέφωνο, “Έρχόμαι!” ήταν η πρώτη φράση του Βαγγέλη και το τελευταίο μικρό άγχος που μπορεί να υπήρχε, διαγράφεται αυτόματα. Δεν θα είμαι μόνος σε όλο αυτό.

Εβδομάδα 1η (23-29/3/2020)

Τα forecasts ευτυχώς έπεσαν μέσα. Γύρω στο μισό μέτρο το καινούργιο χιόνι. Ασπρίζουν σταδιακά τα πάντα, κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί στην φετινή σεζόν. Μαζί με τον Βαγγέλη στήνουμε το πρώτο αλματάκι στο σημείο της Βασιλίτσας γνωστό ως “κωλοφλιπ”. Στην παρέα έρχεται να προστεθεί η οικογένεια Ζωγράφου, οι οποίοι είναι μόνιμοι κάτοικοι της γύρω περιοχής και λίγες μέρες αργότερα ο Άρης ο οποίος περνάει την καραντίνα στο χωριό Πάδες. Η εβδομάδα περνάει με ατελείωτο freestyle snowboarding, flips, spins και δυνατές τούμπες μέχρι το απόγευμα, μαγειρική και άραγμα το βράδυ στο σπίτι. Το Σάββατο 28/3 έφτασε και είναι η μεγάλη μέρα. Ανάβαση μέχρι την κορυφή της ελιμείας και κατάβαση από ΑΚ με όλη την ομάδα. Το χιόνι τέλειο, φρέσκο, πούδρα που στις στροφές έρχεται σαν spray και σου καλύπτει τη μάσκα. Φτάνουμε στην βάση της πλαγιάς και βγάζουμε κραυγές ευχαρίστησης, η αδρεναλίνη στα ύψη, η ανάβαση δύσκολη και κουραστική όμως δεν συγκρίνεται με το συναίσθημα της κατάβασης. Πάμε πάλι και πάλι. Η τελευταία κατάβαση θα καταλήξει στην βάση του τριπλού λιφτ όπου αρχίζει η δεύτερη περιπέτεια της ημέρας. Από τότε που ο φίλος και μέντορας μου, Σπύρος Μπάντιος, με κάλεσε για πρώτη φορά να περάσουμε το βράδυ σε ιγκλού στη μέση του δάσους, δεν νοείται σεζόν χωρίς να ζήσω ξανά αυτό το συναίσθημα. Μετά από τρεις περίπου ώρες φτυάρισμα, το ιγκλού μας ήταν έτοιμο να φιλοξενήσει εμένα και τους συγκατοίκους μου, Βαγγέλη και Άρη. Η εβδομάδα τελειώνει την Κυριακή με μερικές δυνατές καταβάσεις ακόμα από την ΑΚ και την Κ2.

Week 1 Photo Gallery

Εβδομάδα 2η (30/3-5/4/2020)

Ο Απρίλιος ήρθε δυναμικά, όπως άλλωστε συνηθίζει, με 1 μέτρο φρέσκο χιόνι και μαζί του ήρθε και ο Πάνος για να ολοκληρώσει την ομάδα της καραντίνας. Κάθε πρωί freeride στις πλαγιές της Βασιλίτσας και κάθε βράδυ φρέσκο χιόνι για να καλύψει τις γραμμές μας. Τις μέρες με πολύ ομίχλη, τα φτυάρια έπιαναν δουλειά και ξεκινούσαν τα freestyle sessions. Το βράδυ όλοι μαζί στο μαγευτικό σπίτι του Πάνου, με ωραίες μαγειρικές και κρασάκι.

Week 2 Photo Gallery

Εβδομάδα 3η (6-12/4/2020)

Η πιο δυνατή εβδομάδα της καραντίνας. Ιδανικός καιρός. Ξεκίνημα με μικρή χιονόπτωση για φρεσκάρισμα και αμέσως μετά λιακάδα με χαμηλές θερμοκρασίες. Περισσότερο freeride, ακόμα περισσότερο freestyle. 8η Απριλίου, πανσέληνος, πεντακάθαρος ουρανός, λίγες ώρες πριν την ημέρα των γενεθλίων μου, νυχτερινή ανάβαση στην κορυφή της Βασιλίτσας και κατάβαση υπό το φως του φεγγαριού το οποίο φωτίζει όλο το βουνό, ίσως η καλύτερη εμπειρία της ζωής μου. Φτάνει το τέλος της εβδομάδας και ανακαλύψαμε ένα καινούργιο spot το οποίο σε στέλνει απευθείας στο ηλιοβασίλεμα!

Week 3 Photo Gallery

Εβδομάδα 4η (13-19/4/2020)

Η μέρα έχει μεγαλώσει, η θερμοκρασία έχει αυξηθεί, παρόλα αυτά η ποσότητα και η ποιότητα του χιονιού παραμένει καλή για κάποια τελευταία freestyle sessions. Λίγο περπάτημα για να φτάσουμε στο spot που θα χτίσουμε ένα step up kicker, αρκετά μεγάλο και safe για να δοκιμάσουμε μεγάλα και λίγο πιο περίτεχνα κόλπα. Το αποτέλεσμα είναι μικρός τραυματισμός και στα δύο χέρια και λίγο στην μέση, αλλά άξιζε. 19 Απριλίου, ορθόδοξο Πάσχα, ε ρε γλέντια!

Week 4 Photo Gallery

Εβδομάδα 5η (20-26/4/2020)

Τα χιόνια αρχίζουν και λιώνουν, λίγες βροχές, όμως η Βασιλίτσα ποτέ δεν μας απογοητεύει. Νέα χιονόπτωση στις 23/4 με περίπου 30 εκατοστά φρέσκο χιόνι και την ευκαιρία για ένα τελευταίο freestyle session για να κλείσουμε τη σεζόν.

Week 5 Photo Gallery

Εβδομάδα 6η (27/4-2/5/2020)

Δυστυχώς τελειώνει το snowboarding όμως η ευρύτερη περιοχή είναι μία από τις ομορφότερες ορεινές περιοχές της Ελλάδας. Οι μέρες περνάνε με χειρωνακτικές εργασίες στο σπίτι του Πάνου,  απογευματινό περίπατο ή τρέξιμο στο δάσος και δημιουργικές στιγμές στην κουζίνα.

Week 6 Photo Gallery

Εβδομάδα 7η (3-11/5/2020)

Η εβδομάδα ξεκινάει με την τελευταία μας εκδρομή, στη δρακόλιμνη του Σμόλικα και μετά άραγμα με καλή παρέα στο Παλαιοσέλλι. Το τέλος της καραντίνας έχει πλέον ανακοινωθεί. Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να γυρίσω πίσω. Πέρασαν 50 μέρες σε ένα μέρος που στα μάτια μου μοιάζει με τον παράδεισο, 50 μέρες με ανθρώπους που η φιλία πλησιάσε τον όρο οικογένεια, 50 μέρες με άπειρο snowboarding το οποίο απλά με κάνει #happyrasta, 50 μέρες καραντίνας που τις περάσαμε σε ένα παράλληλο σύμπαν που όλα ήταν ωραία. Σας ευχαριστώ όλους εσάς που ήσασταν εκεί. 

Week 7 Photo Gallery

Photo Credits : Βαγγέλης Μαλτέζος, zethon

zethon’s instagram profile :https://www.instagram.com/zethon/