Όταν μια χιονοστιβάδα παρασύρει τον καλύτερο σου φίλο
ΌΤΑΝ ΜΙΑ ΧΙΟΝΟΣΤΙΒΑΔΑ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ
ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΟΥ ΦΙΛΟ
Με το που πλησιάζει ο χειμώνας, η πρώτη συντόμευση στο κινητό με ενημερώνει για τον καιρό στο αγαπημένο μου βουνό. Η μόνιμη συζήτηση με τους χιονοσυντρόφους μου είναι πόσο χιόνι έχει και ποια πλαγιά θα είναι η καλύτερη επιλογή για την πιο διασκεδαστική κατάβαση. Το snowboarding με κάνει τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο. Πάντα! Ή έτσι νόμιζα..
Περιμέναμε το χιόνι από την Πέμπτη, το βουνό χρειαζόταν ανανέωση άμεσα. “Μα δεν είναι δυνατόν να μην έχουμε χιόνι όπως πέρσυ”. Παρασκευή και ακόμα τίποτα, κάτι ψιλές νιφάδες που δεν φτάνουν ούτε για χιονοπόλεμο, χάθηκε και η αυριανή μέρα. Σάββατο, πρωινό ξύπνημα ευχόμενος να μην σταμάτησε να χιονίζει όσο κοιμόμασταν. Απογοήτευση. Τι να κάνεις άλλωστε σε ένα μικρό σπίτι στο χωριό όταν έξω βρέχει; Ας παίξουμε με τον καινούργιο πομποδέκτη για χιονοστιβάδα. “Ποιος θα κρύψει;” “Βγείτε όλοι έξω θα τον κρύψω εγώ”… “Γρήγορα όλοι μέσα! Έγινε χιονοστιβάδα! Έθαψε τον φίλο μας!” (Γέλια) Το χρονόμετρο έχει ήδη αρχίσει να μετράει… και σταματάει… μετά από 70 δευτερόλεπτα. Το σπίτι είπαμε, είναι μικρό. “ΤΟΝ ΒΡΗΚΑ. ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ. ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ; ΜΕ ΑΚΟΥΣ;” φωνάζει ο “διασώστης” με το που βρίσκει τον πομποδέκτη μέσα σε ένα κουτί από δέστρες. (Περισσότερα γέλια). Ας μαγειρέψουμε και μετά πάμε επιτέλους να δούμε το χιόνι να πέφτει. Αύριο θα είναι φανταστικά. Η μέρα που περιμένουμε εδώ και καιρό.
Επιτέλους, το βουνό είναι γεμάτο φρέσκο χιόνι. “Που θα πάμε;” “Εννοείται στην κορυφή, πρέπει να το κατέβουμε όλο”. Θα ζοριστούμε στην ανάβαση αλλά θα αξίζει όσο τίποτα, άλλωστε από αυτή τη σκέψη αντλείς τη δύναμη σου. Στη μέση της διαδρομής, οι άνεμοι είναι ήδη πολύ δυνατοί, πιο πάνω θα είναι χειρότερα. Έλα μωρέ το ξέρουμε το βουνό εκεί που πάμε θα κόβει. Όντως, το ξέρουμε το βουνό και λίγο αργότερα ο αέρας είναι λιγότερο ισχυρός. Συνεχίζουμε με ασταμάτητα πειράγματα για το ποιος είχε δίκιο και ξέρει καλύτερα. Η παρέα κάθε φορά η ίδια, με αμέτρητες καταβάσεις ο ένας δίπλα στον άλλον, είναι η οικογένεια μου στο βουνό, στη Βασιλίτσα, στο δεύτερό μου σπίτι.
Κορυφή! Ήρθε η ώρα της λύτρωσης. “Από που θα τσουλήσουμε; ΑΚ ή λούκι;” “ΑΚ ρε!” Χωρίς σκέψη. “Μέχρι εδώ ήρθαμε”. Η αδρεναλίνη αρχίζει να ανεβαίνει. Είναι επικίνδυνο, το ξέρουμε όλοι, αλλά σε εμάς θα τύχει; Το ξέρουμε απ’ έξω το σημείο. Το άγχος είναι εκεί, στο στήθος. Κάποιοι θα πάνε από λούκι, στην πιο ασφαλή επιλογή. Φλώροι! ή απλά έχουν πιο καθαρή και σωστή σκέψη; Φλώροι μωρέ. “Πάμε από ΑΚ εμείς!”…οι σκληροί. “ΟΚ! ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ!!!” και ακολουθεί ένα αγχωμένο χαμόγελο.
Είμαι έτοιμος να ξεκινήσω πρώτος… αλλά μου φωνάζει ότι θα πάει αυτός και όταν φτάσει κάτω ασφαλής θα μας ενημερώσει από τον ασύρματο για να ξεκινήσει ο επόμενος. ΟΚ! Τα έχουμε κάνει όλα σωστά. Βαθιά ανάσα. Έφυγε. Όλα καλά. 1.. 2.. 3.. 4 δευτερόλεπτα και… ο παράδεισος μετατρέπεται σε κόλαση. Ο φόβος επιβεβαιώνεται. Όλη η πλαγιά, ΟΛΗ, αρχίζει να κατρακυλάει και εμφανίζεται το στρώμα πάγου που κρυβόταν από κάτω. Δεν συνέβη, είδα λάθος, δεν μπορεί. “ΕΓΙΝΕ ΧΙΟΝΟΣΤΙΒΑΔΑ! ‘ΕΘΑΨΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΑΣ!” Το χρονόμετρο έχει ήδη αρχίσει να μετράει… αλλά μπορεί να μην σταματήσει… γιατί τίποτα δεν είναι μικρό εκεί και όλα μοιάζουν ίδια. Ψυχραιμία θα πάνε όλα καλά, η πρώτη σκέψη. Φωνάζω το όνομα του στον ασύρματο. Τίποτα. Ξεκινάω να κατεβαίνω. Προσοχή μη γίνει δεύτερη! Πιάνω σήμα στο δέκτη μου, 20,15,10, 5 μέτρα στα αριστερά μου και κάτω. Φωνάζω το όνομα του πιο δυνατά. Τίποτα. Πλησιάζω, είμαι κοντά του. Θα τον βρω. 11, 12, 13 μέτρα και το βελάκι να μην είναι σταθερό. Τσιρίζω με όλη μου την δύναμη το όνομα του. Τίποτα. Δεν θα τον βρω. Δεν θα πάει καλά. Τον έχασα για πάντα, η δεύτερη σκέψη. Ευτυχώς κάποιος είναι πιο ψύχραιμος εκείνη τη στιγμή και μου δείχνει προς τα που δείχνει ένδειξη ο δικός του δέκτης. Ο δικός μου το ίδιο. Ψυχραιμία θα πάνε όλα καλά, η τρίτη σκέψη. Είναι προς τα πάνω, λύνω το snowboard και προσπαθώ να ανέβω. Γλιστράει και με ρίχνει πάλι κάτω. Τσιρίζω το όνομα του, δεν θα απαντήσει αλλά ελπίζω να με ακούει. Το βλέμμα θολό αλλά θα τον βρούμε. Θα τον βρούμε. Είμαι κοντά του και πάλι. Νομίζω βλέπω το λαχανί σανίδι του, που πήραμε μαζί το ίδιο γιατί είμαστε καλά φιλαράκια, που λέγαμε ότι δεν μας αρέσει και πολύ, αλλά δεν πειράζει, γιατί τώρα μου αρέσει πάρα πολύ γιατί τον βρήκα. “ΤΟΝ ΒΡΗΚΑ! ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ! ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ; ΜΕ ΑΚΟΥΣ;”
Δεν ήταν καλά, αλλά νομίζω μας άκουγε. Η εικόνα ανατριχιαστική, μια συστάδα δέντρων και κάπου εκεί μέσα ο φίλος μας, αναίσθητος και θαμμένος σχεδόν ολοκληρωτικά από σκληρό χιόνι. Πλησιάζω και η εικόνα γίνεται ακόμα πιο σκληρή. Η σανίδα του έχει σπάσει και έχει φύγει εντελώς από τα πόδια του, ευτυχώς υπάρχει ένα μικρό κενό ανάμεσα στην μύτη του και το χιόνι. Μάλλον αυτό τον έσωσε. Αμέσως βρισκόμαστε όλοι δίπλα του και προσπαθούμε να τον βοηθήσουμε. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα φτυάρια μας για να τον απεγκλωβίσουμε. Δεν σταματάμε να του μιλάμε και προσπαθούμε με όποιον τρόπο έχουμε να τον κρατήσουμε ζεστό. Συνέρχεται αλλά η κατάσταση του δεν είναι καθόλου καλή. Δεν μπορεί να μιλήσει. Βρίσκεται σε σοκ. Δεν σταματάμε να του μιλάμε, προσπαθούμε να τον ηρεμήσουμε και να τον αγκαλιάζουμε για να τον κρατήσουμε ζεστό. Ο χρόνος έχει παγώσει, γιατί δεν βελτιώνεται η κατάσταση του, όμως ταυτόχρονα τρέχει σαν αστραπή, γιατί πρέπει να τον πάρουμε γρήγορα από εκεί. Ένα τηλεφώνημα έρχεται να μας δώσει ελπίδες. Σε λίγα λεπτά θα μας βρουν οι υπάλληλοι του χιονοδρομικού. Χωρίς την βοήθεια τους για να τον μεταφέρουμε, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, χειρότερα. Οι επόμενες ώρες, μέχρι να μάθουμε την εξέλιξη της υγείας του, πέρασαν πολύ δύσκολα. Δεν έχει σημασία όμως, γιατί τώρα είναι καλά, πολύ καλά και μαζί του είμαστε και όλοι οι υπόλοιποι καλά.
Ο επίλογος της ιστορίας όμως ποιος πρέπει να είναι; και σε τι ύφος; Ίσως πρέπει να προσπαθήσω να πείσω τον αναγνώστη όταν βγει εκεί έξω να:
- Έχει μαζί του τον απαραίτητο εξοπλισμό χιονοστιβάδας(πομποδέκτη,ράβδο ανεύρεσης,φτυάρι) αλλά και όλα τα ατομικά προστατευτικά για το σώμα.
- Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια για το πως να τον χρησιμοποιεί και να έχει κάνει άπειρα παιχνίδια με αυτόν όπως ευτυχώς κάναμε εμείς την προηγούμενη ημέρα.
- Ξέρει πρώτες βοήθειες και πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε εξόρμηση να έχει δημιουργήσει ένα πλάνο για το πως θα γίνει η πιθανή διάσωση, κάτι που ομολογώ δεν είχαμε κάνει και ευτυχώς βρισκόντουσαν εκεί άνθρωποι του χιονοδρομικού κέντρου και μας βοήθησαν να μεταφέρουμε τον φίλο μας μέχρι το ασθενοφόρο.
- Μην υπερεκτιμά τις δυνατότητες του και να πάντα να ελέγχει την επικινδυνότητα της κατάστασης.
Ή απλά να είναι αυτός που μου βγαίνει αυθόρμητα. Ήταν οι χειρότερες στιγμές της ζωής μου. Στη μνήμη μου υπάρχουν πολύ σκληρές εικόνες και συναισθήματα τα οποία δεν γνωρίζω αν θα τα σβήσει ποτέ ο χρόνος. Θα κάνω ότι μπορώ για να συνεχίσει το snowboarding να με κάνει τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο. ΠΑΝΤΑ!
Κάτι τελευταίο, για εσάς, την οικογένεια του βουνού, που είστε πάντα εκεί ο ένας για τον άλλον, έχουμε πολλά ακόμα να ζήσουμε μαζί, εύχομαι μόνο καλά και όμορφα. Όσο για σένα Φίλε μου, Σε αγαπώ και δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που είσαι καλά.
Καραντίνα στην Βασιλίτσα
Καραντίνα στην Βασιλίτσα
Βρισκόμαστε στα μέσα Ιουλίου και ακόμα η ερώτηση που επικρατεί μεταξύ φίλων και γνωστών που έχουν καιρό να συναντηθούν είναι μία: “Πως πέρασες στην καραντίνα;”
Γεια σε όλους, είμαι ο Ανδρέας, ή αλλιώς zethon ή αλλιώς #happyrasta και εγώ στην καραντίνα πέρασα μία από τις καλύτερες περιόδους της ζωής μου. Για αποφυγή οποιασδήποτε παρεξήγησης, το άρθρο αυτό δεν έχει ως στόχο να περιαυτολογήσω αλλά να μοιραστώ μια υπέροχη εμπειρία.
Όπως για όλους, έτσι και για μένα η ιστορία ξεκινάει στις 22/3/2020 και ώρα 18:00. Η χειμερινή σεζόν μέχρι στιγμής είναι η χειρότερη που έχω ζήσει, το ταξίδι στην Αυστρία που οργανώναμε τελευταία στιγμή μήπως και καταφέρουμε να βγάλουμε τα σπασμένα ακυρώνεται, ήδη έχουμε περάσει την pre-lockdown εβδομάδα κατά την οποία απλά είμαι κλεισμένος στο σπίτι, τρώω συνέχεια ό,τι βρω, βλέπω σειρές και ταινίες, παίζω video games και έρχεται η ανακοίνωση του lockdown για να με ισοπεδώσει. Νιώθω ότι χάνω την ελευθερία μου. Κάνω refresh το tab του forecast, “Βαριά χιονόπτωση” από αύριο. Η επόμενη ώρα περνάει στα τηλέφωνα με την φράση: “Εγώ φεύγω και ό,τι γίνει. Θα έρθεις;”
Είναι σχεδόν μεσάνυχτα και ανοίγω την πόρτα του σπιτιού στην Σμίξη της Βασιλίτσας. Τα πράγματα εδώ είναι απλά, το μυαλό είναι κενό και υπάρχει ένα συνεχές χαμόγελο. Χτυπάει το τηλέφωνο, “Έρχόμαι!” ήταν η πρώτη φράση του Βαγγέλη και το τελευταίο μικρό άγχος που μπορεί να υπήρχε, διαγράφεται αυτόματα. Δεν θα είμαι μόνος σε όλο αυτό.
Εβδομάδα 1η (23-29/3/2020)
Τα forecasts ευτυχώς έπεσαν μέσα. Γύρω στο μισό μέτρο το καινούργιο χιόνι. Ασπρίζουν σταδιακά τα πάντα, κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί στην φετινή σεζόν. Μαζί με τον Βαγγέλη στήνουμε το πρώτο αλματάκι στο σημείο της Βασιλίτσας γνωστό ως “κωλοφλιπ”. Στην παρέα έρχεται να προστεθεί η οικογένεια Ζωγράφου, οι οποίοι είναι μόνιμοι κάτοικοι της γύρω περιοχής και λίγες μέρες αργότερα ο Άρης ο οποίος περνάει την καραντίνα στο χωριό Πάδες. Η εβδομάδα περνάει με ατελείωτο freestyle snowboarding, flips, spins και δυνατές τούμπες μέχρι το απόγευμα, μαγειρική και άραγμα το βράδυ στο σπίτι. Το Σάββατο 28/3 έφτασε και είναι η μεγάλη μέρα. Ανάβαση μέχρι την κορυφή της ελιμείας και κατάβαση από ΑΚ με όλη την ομάδα. Το χιόνι τέλειο, φρέσκο, πούδρα που στις στροφές έρχεται σαν spray και σου καλύπτει τη μάσκα. Φτάνουμε στην βάση της πλαγιάς και βγάζουμε κραυγές ευχαρίστησης, η αδρεναλίνη στα ύψη, η ανάβαση δύσκολη και κουραστική όμως δεν συγκρίνεται με το συναίσθημα της κατάβασης. Πάμε πάλι και πάλι. Η τελευταία κατάβαση θα καταλήξει στην βάση του τριπλού λιφτ όπου αρχίζει η δεύτερη περιπέτεια της ημέρας. Από τότε που ο φίλος και μέντορας μου, Σπύρος Μπάντιος, με κάλεσε για πρώτη φορά να περάσουμε το βράδυ σε ιγκλού στη μέση του δάσους, δεν νοείται σεζόν χωρίς να ζήσω ξανά αυτό το συναίσθημα. Μετά από τρεις περίπου ώρες φτυάρισμα, το ιγκλού μας ήταν έτοιμο να φιλοξενήσει εμένα και τους συγκατοίκους μου, Βαγγέλη και Άρη. Η εβδομάδα τελειώνει την Κυριακή με μερικές δυνατές καταβάσεις ακόμα από την ΑΚ και την Κ2.
Week 1 Photo Gallery
Εβδομάδα 2η (30/3-5/4/2020)
Ο Απρίλιος ήρθε δυναμικά, όπως άλλωστε συνηθίζει, με 1 μέτρο φρέσκο χιόνι και μαζί του ήρθε και ο Πάνος για να ολοκληρώσει την ομάδα της καραντίνας. Κάθε πρωί freeride στις πλαγιές της Βασιλίτσας και κάθε βράδυ φρέσκο χιόνι για να καλύψει τις γραμμές μας. Τις μέρες με πολύ ομίχλη, τα φτυάρια έπιαναν δουλειά και ξεκινούσαν τα freestyle sessions. Το βράδυ όλοι μαζί στο μαγευτικό σπίτι του Πάνου, με ωραίες μαγειρικές και κρασάκι.
Week 2 Photo Gallery
Εβδομάδα 3η (6-12/4/2020)
Η πιο δυνατή εβδομάδα της καραντίνας. Ιδανικός καιρός. Ξεκίνημα με μικρή χιονόπτωση για φρεσκάρισμα και αμέσως μετά λιακάδα με χαμηλές θερμοκρασίες. Περισσότερο freeride, ακόμα περισσότερο freestyle. 8η Απριλίου, πανσέληνος, πεντακάθαρος ουρανός, λίγες ώρες πριν την ημέρα των γενεθλίων μου, νυχτερινή ανάβαση στην κορυφή της Βασιλίτσας και κατάβαση υπό το φως του φεγγαριού το οποίο φωτίζει όλο το βουνό, ίσως η καλύτερη εμπειρία της ζωής μου. Φτάνει το τέλος της εβδομάδας και ανακαλύψαμε ένα καινούργιο spot το οποίο σε στέλνει απευθείας στο ηλιοβασίλεμα!
Week 3 Photo Gallery
Εβδομάδα 4η (13-19/4/2020)
Η μέρα έχει μεγαλώσει, η θερμοκρασία έχει αυξηθεί, παρόλα αυτά η ποσότητα και η ποιότητα του χιονιού παραμένει καλή για κάποια τελευταία freestyle sessions. Λίγο περπάτημα για να φτάσουμε στο spot που θα χτίσουμε ένα step up kicker, αρκετά μεγάλο και safe για να δοκιμάσουμε μεγάλα και λίγο πιο περίτεχνα κόλπα. Το αποτέλεσμα είναι μικρός τραυματισμός και στα δύο χέρια και λίγο στην μέση, αλλά άξιζε. 19 Απριλίου, ορθόδοξο Πάσχα, ε ρε γλέντια!
Week 4 Photo Gallery
Εβδομάδα 5η (20-26/4/2020)
Τα χιόνια αρχίζουν και λιώνουν, λίγες βροχές, όμως η Βασιλίτσα ποτέ δεν μας απογοητεύει. Νέα χιονόπτωση στις 23/4 με περίπου 30 εκατοστά φρέσκο χιόνι και την ευκαιρία για ένα τελευταίο freestyle session για να κλείσουμε τη σεζόν.
Week 5 Photo Gallery
Εβδομάδα 6η (27/4-2/5/2020)
Δυστυχώς τελειώνει το snowboarding όμως η ευρύτερη περιοχή είναι μία από τις ομορφότερες ορεινές περιοχές της Ελλάδας. Οι μέρες περνάνε με χειρωνακτικές εργασίες στο σπίτι του Πάνου, απογευματινό περίπατο ή τρέξιμο στο δάσος και δημιουργικές στιγμές στην κουζίνα.
Week 6 Photo Gallery
Εβδομάδα 7η (3-11/5/2020)
Η εβδομάδα ξεκινάει με την τελευταία μας εκδρομή, στη δρακόλιμνη του Σμόλικα και μετά άραγμα με καλή παρέα στο Παλαιοσέλλι. Το τέλος της καραντίνας έχει πλέον ανακοινωθεί. Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να γυρίσω πίσω. Πέρασαν 50 μέρες σε ένα μέρος που στα μάτια μου μοιάζει με τον παράδεισο, 50 μέρες με ανθρώπους που η φιλία πλησιάσε τον όρο οικογένεια, 50 μέρες με άπειρο snowboarding το οποίο απλά με κάνει #happyrasta, 50 μέρες καραντίνας που τις περάσαμε σε ένα παράλληλο σύμπαν που όλα ήταν ωραία. Σας ευχαριστώ όλους εσάς που ήσασταν εκεί.
Week 7 Photo Gallery
Photo Credits : Βαγγέλης Μαλτέζος, zethon
zethon’s instagram profile :https://www.instagram.com/zethon/
THE BADASS IGLOO EXPERIENCE 2019
The first official Igloo Experience in Greece couldn’t have been a better meeting for aspiring eskimos! Igloos, Snowboards, kids, dogs, food by the fire and plenty of snow made this event one to remember. Wether you had lived in n ice cave in Siberia or had never spent a night out in nature these two days of outdoor living in Vasilitsa turned everyone into certified ice architects. Getting to snowboard down one of our four different jump lines was just the icing on the cake. Choosing wether to go over the fireplace or through the ice palace was the only difficult decision you had to make all weekend.
Our Igloo building seminar helped everyone produce some amazing results. From the small two person igloos to the fortress like structures big enough to host a party in, igloos just kept popping up all over the place. We learned how to cut blocks, stack them to create a dome, and finish off the interior to make it nice and smooth. With the help of hot rocks from the fireplace everyone managed to have a good night’s sleep and wake up energised for an epic snowboarding session the next day.
Congratulations to all Snowmen and Snow-women for building one of Greece’s coolest little villages ever! #vasilitsamanicsidevillage
Special thanks to Fuit Art Cafe for sponsoring the event, and to the Fasolia, Zografos and Avramidis families for joining us in the festivities.
If you’re interested in joining next year’s Igloo Experience send us an email or message us on Instagram or Facebook.
Subscribe to our YouTube channel for more tasty Videos – https://goo.gl/muf8GY
Take a Virtual 360 Degree Tour of the Village in the video below:
Snowboard Greece – Vasilitsa oh Vasilitsa
What can I say, this mountain is probably the best playground I’ve ever ridden in, and for most Greeks is synonymous with shredding trees, steep faces, powder and hitting park, not to mention all the Jagerbombs and Souvlakia you can handle. We’ve spent two pretty long stints up there this season already and boy oh boy did we have a blast! Cooking with gas in Gerasimo’s trailer, hitting the spa at Casa La Mundi, and carving lines ALL DAY and ALL NIGHT!
WATCH THE FULL FILM NOW – https://www.youtube.com/watch?v=Pxbhngu3NJc&t=17s